Şeirlər toplusu saytımızda təqdim olunur. Burada müxtəlif mövzularda olan şeirləri görə bilərsiniz. Anaya, ataya, vətənə, sevgiyə aid çox sayda şeirlərimiz vardır. Bir-birindən gözəl, oxuduqca zövq alacağınız bu şeirlər bir məkanda toplanmışdır.

AZƏRBAYCAN ŞEİRİ

Çox keçmişəm bu dağlardan,
Durna gözlü bulaqlardan;
Eşitmişəm uzaqlardan
Sakit axan arazları;
Sınamışam dostu, yarı…

El bilir ki, sən mənimsən,
Yurdum, yuvam, məskənimsən,
Anam, doğma vətənimsən!
Ayrılarmı könül candan?
Azərbaycan, Azərbaycan!

Mən bir uşaq, sən bir ana,
Odur ki, bağlıyam sana:
Hankı somtə, hankı yana
Hey uçsam da yuvam sənsən,
Elim, günüm, obam sənsən!

Fəqət səndən gen düşəndə,
Ayrılıq məndən düşəndə,
Saçlarıma dən düşəndə
Boğar aylar, illər məni,
Qınamasın ellər məni.

Dağlarının başı qardır,
Ağ örpəyın buludlardır.
Böyük bir keçmişin vardır;
Bilinməyir yaşın sənin,
Nələr çəkmiş başın sənin.

Düşdün uğursuz dillərə,
Nəhs aylara, nəhs illərə.
Nəsillərdən nəslərə
Keçən bir şöhrətin vardır;
Oğlun, qızın bəxtiyardır…

Hey baxıram bu düzlərə,
Ala gözlü gündüzlərə;
Qara xallı ağ üzlərə
Könül istər şeir yaza;
Gəncləşirəm yaza-yaza…

Bir tərəfin bəhri-Xəzər,
Yaşılbaş? sonalar gəzər;
Xəyalım dolanar gəzər
Gah Muğanı, gah Eldarı,
Mənzil uzaq, ömür yarı!

Sıra dağlar, gen dərələr,
Ürək açan mənzərələr…
Ceyran qaçar, cüyür mələr,
Nə çoxdur oylağın sənin!
Aranın, yaylağın sənin.

Keç bu dağdan, bu arandan,
Astaradan, Lənkərandan.
Afrikadan, Hindistandan
Qonaq gəlir bizə quşlar,
Zülm əlindən qurtulmuşlar…

Bu yerlərdə limon sarı,
Əyir, salır budaqları;
Dağlaraının dümağ qarı
Yaranmışdır qarlı qışdan,
Bir səngərdir yaranışdan.

Lənkəranın gülü rəng-rəng,
Yurdumuzun qızları tək.
Dəmlə çayı, tök ver görək,
Anamın dilbər gəlini!
Yadlara açma əlini.

Sarı sünbül bizim çörək,
Pambığımız çiçək-çiçək,
Hər üzümdən bir şirə çək
Səhər-səhər acqarına,
Qüvvət olsun qollarına.

Min Qazaxda köhlən ata,
Yalmanına yata-yata,
At qan tərə bata-bata,
Göy yaylaqlar belinə qalx,
Kəpəz dağdan Göy gölə bax!..

Ey azad gün, azad insan,
Doyunca iç bu bahardan!
Bizim xalı-xalçalardan
Sar çinarlar kölgəsinə,
Alqış günəş ölkəsinə!

Könlüm keçir Qarabağdan,
Gah bu dağdan, gah o dağdan;
Axşam üstü qoy uzaqdan
Havalansın Xanın səsi,
Qarabağın şikəstəsi.

Gözəl Vətən! Mənan dərin,
Beşiyisən gözəllərin
Aşıq deyər sərin-sərin,
Son günəşin qucağısan
Şeir, sənət ocağısan.

Ölməz könül, ölməz əsər
Nizamilər, Füzulilər!
Əlin qələm, sinən dəftər,
De gəlsin hər nəyin vardır,
Deyilən söz yadigardır.

Bir dön bizım Bakıya bax,
Sahilləri çıraq-çıraq,
Buruqları hayqıraraq
Nərə salır boz çollərə,
İşıqlanır hər dağ, dərə.

Nazlandıqca sərin külək
Sahillərə sinə gərək,
Bizim Bakı – bizim ürək!
İşıqdadır qüvvət sözü,
Səhərlərin ülkər gözü.

Gözəl Vətən! O gün ki, sən
Al bayraqlı bir səhərdən
İlham aldın…yarandım mən.
Gülür torpaq, gülür insan
Qoca Şərqin qapısısan.

El bilir ki, sən mənimsən,
Yurdum, yuvam, məskənimsən,
Anam, doğma vətənimsən!
Ayrilarmı könül candan?
Azərbaycan, Azərbaycan!

Azərbaycan

Müəllif: Səməd Vurğun.

Dostlar! Gəlin sizə bir-bir danışım
Min bağın, bağçanın barı məndədir.
Sinəm oylağıdır gözəlliklərin
Hər sevən ürəyin yarı məndədir.

Nə çoxdur qoynumda almalı bağlar!
Qüdrətim göylərin dilini bağlar.
Meşəli dərələr, sal buzlu dağlar
Dağların süd kimi qarı məndədir.

İnsan bir uşaqdır, vətən bir ana,
Ömür bir çıraqdır, könül pərvanə.
Yolunuz düşdümü bizim Şirvana?
Gül açan heyvası, narı məndədir.

İgidlər yurdudur, bu dağ, bu aran
Bu dağlar başında qalmamış boran.
Hər təzə çiçəkdən bir şirə soran
Pətəyə bal düzən arı məndədir.

Ağdaşın pambığı çiçək-çiçəkdir,
Şəkinin bəzəyi şaldır, ipəkdir.
Qarabağ gözəli dünyada təkdir,
İsti yanaqların narı məndədir.

Ölsün bu yerlərdən ilham almayan,
Qəlbini saz kimi tutub çalmayan.
Yarışda gənclikdən geri qalmayan
Min qoca məndədir, qarı məndədir

Şirindir insanın öz azadlığı,
Könül azadlığı, göz azadlığı,
Qələm azadlığı, söz azadlığı,
Dünyanın ən böyük varı məndədir.

Gəldi ömrün gözəl bahar çağları
Açılmışdır könüllərin bağları.
Qarış-qarış dolan bizim dağları
Diş göynədən bulaqları məndədir.

Sarı limon çay üstündə dad olur,
Gözüm görür, könlüm evi şad olur.
Hansı namərd dost evinə yad olur?
Məhəbbətin vəfadarı məndədir.

Ötüb getdi günlərimi saymağım,
Dildən-dilə dastan oldu oymağım,
Təmiz südüm, şəkər kimi qaymağım,
Dövlətimin ixtiyarı məndədir.

Axşamüstü Bakıya bax doyunca,
Ulduzlarım yanır sahil boyunca.
Dağ üstündə o qərənfil, o yonca
Vətənimin laləzarı məndədir.

Mən xoşbəxtəm azadlığım gələli,
Tarix yazır ellərimin öz əli,
Bayrağımdır uca Şərqin gözəli
Azadlığın düz qərarı məndədir.

Azərbaycan deyəndə

Müəllif: Tofiq Bayram

Vətən mənim bu günüm, 
Sabahkı toy-düyünüm. 
Haqqım var ki, öyünüm 
Azərbaycan deyəndə. 
Ürəklərdə döyünüm, 
Azərbaycan deyəndə. 

“Hər ölkəyə, hər elə, 
Olsun hörmət”, deyirəm. 
“Vətənindir, vətənin, 
İlk məhəbbət”, deyirəm. 
“Onun şöhrət tacıdır, 
Şe’r-sənət” deyirəm. 
Mən vətənə, “Füzuli, 
Abbas Səhhət” deyirəm! 
Mən vətənə, “Sabiri 
Doğan qeyrət”, deyirəm! 
Mən vətənə, “Üzeyir, 
Müşfiq, Səməd”, deyirəm! 
“Günəş kimi müqəddəs 
Bir həqiqət”, deyirəm, 
Azərbaycan deyəndə. 
“Dünya məni dinləsin, 
– Diqqət, diqqət!”, 
deyirəm. 
Azərbaycan deyəndə!

Azərbaycan deyəndə, 
Ləpələr şairləşir. 
Anaların bətnində, 
Qara gözlü körpələr 
Pələngləşir şirləşir. 
Azərbaycan deyəndə, 
Müdrik qocalar kimi 
Dağlar da fikirləşir. 
Azərbaycan deyəndə 
“Haralısan?” sualı, 
Verənlərə ar olur. 
Qeyrətlilər birləşir, 
Qeyrətsizlər xar olur 
Azərbaycan deyəndə! 

Dostdan sovqat, muştuluq, 
Düşməndən bac alaram, 
Azərbaycan deyəndə! 
İşıq sütunu kimi 
Sabaha ucalaram, 
Azərbaycan deyəndə! 
Körpüləri, səddləri 
Sinəmlə parçalaram. 
Sərhəd məftillərində, 
Bu kobud əllərimlə 
Bir muğamat çalaram, 
Azərbaycan deyəndə!

Azərbaycan! – Bu nida 
Qayaları silkələr. 
Sal daşların köksündə 
Çiçək bitər, gül bitər. 
Azərbaycan deyəndə, 
Təbim coşar, sel gələr, 
Sanma şöhrət pərdəsi, 
Ürəyimi kölgələr, 
Azərbaycan deyəndə. 
Gözümdə doğmalaşar 
Bütün xalqlar, ölkələr, 
Azərbaycan deyəndə!

Azərbaycan – yurdum mənim!

Müəllif: Məmməd Araz.

Qayalarda bitən çiçək,
Çiçəklikdə bir qayatək,
Ulduzlara səs düşəcək:
Azərbaycan – yurdum mənim!

Qartalları od qanadlı,
Oğulları şimşək atlı,
Ana Vətən kainatdı
Azərbaycan – yurdum mənim!

Dostdan uca zirvə varmı?
Sözdən şirin meyvə varmı?
Bundan gözəl töhfə varmı?
Azərbaycan – yurdum mənim!

____________________________________________________________________________________________________________

“Balaca ulduzlar” şeiri

Müəllif:Teymur Elçin.

Göydə yox, yerdədir
Bizim ulduzlar;
Balaca oğlanlar,
Balaca qızlar.
Günəşin dalınca
Gedirlər hər gün,
Dünyanı zülmətdən,
Qurtarmaq üçün.
Göydə yox, yerdədir
Bizim ulduzlar
-Balaca oğlanlar,
Balaca qızlar.

“Balalar” şeiri

Əyyub Türkay.

Balalar, ay balalar,
Tanrıdan pay balalar.
Evlər sizdən nur alar,
Qəlblərə fərəh dolar.

Siz həyata gələndə,
Üz-gözümüz güləndə
Biz ata-ana olduq,
Bu dünyadan kam aldıq.

Mışıl-mışıl yatanda,
İlk addımı atanda
Sizə sevinclə baxdıq,
Gözmuncuğu da taxdıq.

Balaca günəş şeiri

Müəllif: Mina Rəşid.

Yuxudan duran kimi
Hamıya gülümsəyir:
-Ata, sabahın xeyir,
-Ana, sabahın xeyir!

Yeddi yaşlı Günəşdən
Qəm qorxur, qüssə qaçır.
O, balaca günəştək
Ətrafına nur saçır.

Uşaq bağçası(Şirinxanım Kərimbəyli)

Uşaq bağçası bu gün
Bürünüb al qumaşa.
Hər gülüş xoş səda, ün,
Hər körpə bir tamaşa.

Gülür, oynayır qızlar,
Oğlanlar yallı gedir.
Bu balaca ulduzlar
Adamı heyran edir.

Onlar dostların belə,
Məktəbə yola salır.
Şeirlər axır dilə,
Qızlar piano çalır.

Körpələrin gözləri,
Gülüşdən pərvazlanır.
Tükənməyir sözləri,
Ürəklər avazlanır.

Beləcə bayram edir,
Son bağça günün onlar.
Ayrılıq çatıb nədir?
Ayrılacaq ünvanlar.

“Gəlin öyrənək” şeiri

Müəllif: Ağasəfa.

Hər axşamçağı
Bacım Firuzə
Rəqs eləməyi
Öyrədir bizə.
Gəlin öyrənək
Biz oynamağı,
Bayram şənliyi
Olacaq axı?!

“Dünyaya uşaq gəlir”

Ətirli, gül-çiçəkdi,
Yazdı, bahardı uşaq.
Dodaqda bal kimidir,
Budaqda bardı uşaq.
Günəşin zərrələri,
Yazın yağışıdır o,
Gözümüzün işığı,
Ərzin naxışıdır o.
Uşaq tək əzizlənən
Silahlar uşaq deyil.
Dünya ilə oynama,
Dünya oyuncaq deyil.
Əsək uşağın üstdə,
Kəsək yolunu şərin,
Uşaq səsindən gözəl
Nəyi var ki, bəşərin!?
Kini, küdurəti yox,
Vicdanı dümağ gəlir,
Dünya ayağa qalxsın,
Dünyaya uşaq gəlir!
Uşaq gəlmir bu qoca
Dünyaya daş atmağa,
Uşaq gəlir bu qoca
Dünyanı yaşatmağa.

Müəllif: Ələmdar Quluzadə

_________________________________________________________________________

Ona şeiri

Müəllif: Nüsrət Kəsəmənli

Yollar darlıq edir ayaqlarıma,
Ürəyim uşaqtək kövrələcəkdir,
Toxundur əlimi barmaqlarıma,
Əllərin çiçəyə çevriləcəkdir.

Məndən istəsəydin əgər eşqini,
Dünyamı bir həzin nəğmə edərdim.
Bir gün Puşkin kimi, Lermontov kimi.
Səninçün dueldə ölsəm nə dərdim.

Təsadüf qəribə işlər görürmüş,
Bir səhər bir eşqin əvvəli imiş,
Ürək sevməz dedim, demə sevirmiş,
Məhəbbət ağılda qüvvəli imiş.

Dənizəm səndədir sahilim mənim,
Bilirəm sahillər qayasız olmaz.
Çağır uşaq kimi yüyürüb gəlim
İstəsən həsrətdən nişanə qalmaz.

Od idim, gözümə sovruldu külüm,
Ömrüm niyə belə düşdü çətinə,
Keçmiş həyatımı bağışla, gülüm,
Sənə sonsuz olan məhəbbətimə.

Yağış yağır, sevgilim.(Azər Şirin)

Yağış yağır, sevgilim…
Tökülən hər damlasında sənin səsin
Bəzən şıltaqlıq həvəsin… Yağır yenə üz-gözümə
İslanıram istəyinin dənizində,
Arada bir guruldayan göy üzündə sənin adın möhürlənir…
Yağış yağır, sevgilim…
Səsin gəlmir qulağıma, darıxıram
Pəncərədən boş yollara hey baxıram…
Qorxuram ki, ürəyini sındırmışam
Bəlkə biganə qalmışam..?
Axı necə inandırım, hər kəlməmdə onun adı
Həm suyumda, çörəyimdə onun dadı..!
Unutmağı unutmuşam onun üçün
Bəs görəsən susur telefonum neyçün..?
Yağış yağır, sevgilim…
Uşaq kimi kövrəlmişəm
Qollarında uyuyardım mən bu gecə
Ətrinlə sərxoş olardım, bilsən necə…
Bəlkə də son yağışımdır, bəlkə bu bahar qışımdır..?!
Öpüşərdik gözümüzü yumub yenə
Toxunardı barmaqlarım köynəyinə..!
Saniyəni öldürərdik, dəqiqəni basdırardıq,
Saatlara hökm verib asdırardıq
Bu sevgiylə biz istəsək lap cahanı susdurardıq, inan mənə..!
Sən susmasan…
Bəlkə bu gün son günümdür
Onun üçün istədim ki, bircə kəlmə deyim sənə
Bilirəm ki, sən sevirsən
Yağış yağır, sevgilim…

Mənə biraz ondan danış… – Nüsrət Kəsəmənli

Mənə biraz ondan danış
Az da olsa yaşat məni
Çox dolmuşam için-için
Bir az ağlat,boşalt məni.
Yaman sıxır həyat məni.

Mənə biraz ondan danış
Duruşundan,yerişindən
Şirin-şirin gülüşündən,
Gəlişindən,gedişindən
Bacardıqca hər işindən
Nə bilirsən axır,çalış,
Mənə biraz ondan danış.

Başını necə qatmağından
İstəyinə çatmağından
Hər gün bir az öldüyümdə
Gecə rahat yatmağından
Məni necə atmağından

Mənə biraz ondan danış
Söylə neynir can yoldaşım?
Qisqanclıqdan coşum,daşım.
Qoy lap quru söznənsə də
Özümü itirim çaşım
Ona yenə yaxınlaşım.

Mənə biraz ondan danış.
Danış,təbim dilə gəlsin
Hər bir sözün bağrım dəlsin.
Qoy içkisiz, qoy içmədən
Ruhum biraz məzələnsin
Xatirələr təzələnsin…

Mənə biraz ondan danış
Qaytar mənə xatir məni
Qaytar mənə gətir məni
Al onsuz bir gələcəkdən
Keçmişimdə itir məni
Danışdıqca bitir məni.

 Mənə biraz ondan danış
Hicran pozub düzənimi

Sarıb şeir qəzəlimi

De ki, təsəllim öpməkdir
Ondan Yazan öz elimi.
Görərsənsə gözəlimi…
Ona biraz məndən danış…     

Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni

Bir yerin ağrısa ağrıyar canım,
Ey mənim damarda axan bu qanım.
Səni sevdiyimi de necə danım,
Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni.

Səni sevmək üçün yaranmışam mən,
Səni hər dəqiqə bil anmışam mən.
Dünyaya cahana səs salmışam mən,
Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni.

Unutsan sən məni gor qazaram mən,
Əgər çıxıb getsən tez azaram mən.
Dağlara daşlara bil yazaram mən,
Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni.

Ağaclar baş əyir mənim sevgimə,
Eşqlər çata bilməz mənim eşqimə.
Hər zaman deyəcəm salıb dilimə,
Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni.

Çatsa da sevgimiz bir gün bil sona,
Qoymaram ilk sevgim kül olub yana.
Ayrılan zamanı deyəcəm ona,
Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni.

Yadlar ara vursa bil sevirəm mən,
Gözün gözlərimdə çox xoşbəxtəm mən.
Ölürəm gör yenə nə deyirəm mən,
Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni.

Görmədim (Rəsul Rza)

Çox gözlərə baxdım
səmavi, siyah,
qonur gözlərindən qəşəng
görmədim.
Bağlarda gül azdı,
dağlarda lalə,
dodaqların kimi çiçək
görmədim.
Hərcayi insanlar çox vədə verdi,
onlarda saf ürək, dilək
görmədim.
Çox qumaşa baxdım,
atlaza baxdım,
qumral sazın kimi ipək
görmədim.
Ürəklərə baxdım,
bir sərraf oldum,
qəlbin kimi böyük ürək,
görmədim.

Yer salıb könlümdə sağalmaz izi,
varmı bir qüvvət ki,
ayırsın bizi?

Sənin gözlərin (Mikayıl Müşfiq)

Sənin gözlərinmi gənclik bağında,
Yoxsa nərgizlərin sayrışıb oynar?
Yoxsa çıxılmayan eşqin dağında
Ömrümün dirilik çeşməsi qaynar?

O qara gözlərin deyil parlayan,
Ulduzlar içimdə gecələrimdir.
Bəlkə də ruhuma aydınlıq yayan,
Bir sərin,ziyalı,yaz səhərimdir.

Qoy desin dünyanın el aşıqları
Bu şövqü kim mənim ruhuma yaydı,
Donardım ruhumun şən işıqları
Qəlbimin camında qırılmasaydı.

Qara qış üstümə tökər qarını
Nərgiz gözlərindən məni ayırsan.
Mənim ümidimin qapılarını
Neçin gah açırsan,gah qapayırsan?

Sənin gözlərinmi gənclik bağında,
Yoxsa nərgizlərin sayrışıb oynar?
Yoxsa çıxılmayan eşqin dağında
Ömrümün dirilik çeşməsi qaynar?

Yoxdusa şeiri

Göz yaşını axıtmağa dəyərmi ,
Sonunda bir güləcəyi yoxdusa .
Hər görüşə sevgi demə əzizim ,
Əgər onun gələcəyi yoxdusa .

Sevgi yoxsa ürək quru qəfəsdi ,
Kor ümüdə nə qərəzi , nə qəsdi ?
Min yol geri çağırmağın əbəsdi
Əgər geri dönəcəyi yoxdusa .

Hər kül altda gizlənənə köz demə ,
Hər xatirə qırığına iz demə ,
Hər ürəkdən kövrək nəğmə gözləmə
Sarı simdə dinəcəyi yoxdusa .

Oda salsan buz bağlayıb donacaq ,
Əldən uçdu , yad budağa qonacaq ,
Könül versən nə qiymətə alacaq ?
Könül qədri biləcəyi yoxdusa .

Ucaltdığın kiçiləndə görərsən ,
Əriyərsən gözün görə – görə sən .
Süfrəsinə nə qoyacaq görəsən
Səndən tikə böləcəyi yoxdusa .

Demə mənə : nələr gəlir ağlıma ;
Vay onda ki qara səndən ağ uma .
Ürəksizə ürək verib ağlama ,
Bir gün sənsiz öləcəyi yoxdusa …

Sevirəm səni

Xəyallarımda hər zaman sən yaşayacaqsan.
Əvəzsiz bir sevgili yarım olacaqsan.
Yalnız sən mənimsən, mənə qalacaqsan.
Ağrılı qəlbimin sən ey sevgilim,
Loğmanı, dərmanı, tək yarı, sən olacaqsan!

Sən mənə göylərdə uçan mələksən,
Ağrılı qəlbimdə açan çiçəksən.
Ruhumda, ruhunu sevibdir sənin,
Ağrılı qəlbimi sağalt sən mənim.
Yalnız sənə ehtiyacı var sevən qəlbimin!

Sevmişəm, sevirəm, sevəcəm səni.
Elə hey, həsrətdə saxlasan məni,
Vermərəm əlimdən yadlara, vermərəm səni.
İndi dəli divanə etmisən, gülüm sən məni
Röyalarımda, yaşadacam hər zaman səni!

_____________________________________________________________________________________________________________

AZƏRBAYCAN, GÖZÜN AYDIN

Müəllif: Rövşən Xasayoğlu

Səsimə səs verin dedim, Qarabağım əsarətdə,
Kar qulaqlar eşitmədi, kor vicdanlar xəyanətdə.
Sapı bizdən baltaların kəsiləndən əli-qolu,
Xalq güvəndi öz gücünə, işıqlandı haqqın yolu.

Güclərimiz birləşincə, Türkün gücü selə döndü,
Şəhidlərin al qanıyla torpaq qızıl gülə döndü.
Döndüm artıq öz-özümə, boyun əydi xeyirə şər,
Türkün haqqı, ədaləti haqsızlığın önün kəsər.

“Zülüm çəkən” erməninin gerçək üzü çıxdı üzə,
Yalvarsa da, inanmayın dil çıxarır əfi, gürzə.
Boz qurdların qarşısında çaqqalların şansımı var?
Aslan kürkü geyən tülkü bil ki, yenə tülkü doğar.

Düşmən qaçır döyüşməyə, vuruşmağa cürəti yox,
Zəncirləyir əsgərini, zənciri var, qeyrəti yox.
Torpaq ona özgə, yaddır qəbul etməz varlığını,
İt aslanla döyüşməz ki, bağlasan da ayağını.

Bağla qaçan əsgərini, başqa yolun yoxdur sənin,
İgidlərim çoxdan biçib, bezdən hazırdır kəfənin.
Ya da gedin, qoy batmasın əlim kirli qanınıza,
Sizdə Vətən doyulan yer, əsirsiniz qarnınıza.

Gavurları Vətənimdən atdıq nəfəs aldı torpaq,
İllərdir ki, söyləyirik: “Ya şəhidlik, ya Qarabağ”.
Əsgərimin ayaq səsi duyulmaqda, Cıdır düzü,
Sağalacaq yaraların, silindi düşmənin izi.

BU ZƏFƏRİN MÜBARƏKDİR, EY VƏTƏN ŞEİRİ

Müəllif: Adilə Nəzər

Qış günündə üzdə çiçək açdıran,
Gecəmizə gün işığı saçdıran,
Yağıları el-obadan qaçdıran
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

Səman geniş hey uçduqca uçasan,
Torpağını ana kimi qucasan,
Qələbənlə Qaf dağından ucasan,
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

Olmaz imiş, sözdür, dostu düşənin,
Dostu aldı qəlbin “qəlbişüşənin”,
Söylənəcək yüz il fəthi Şuşanın,
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

Tarix boyu sənə quyu qazdılar,
Oğulların şanlı tarix yazdılar,
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

Qürurluydu bu Qarabağ səfəri…
Bu torpağın hər oğlu, hər nəfəri,
Qanımızla qazanmışıq zəfəri,
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

Şuşamızda dağlar başı dumanlı,
Daha bir də kimsə olmaz gümanlı,
Qazin rəşadətli, Şəhidin sanlı,
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

Xarı bülbül gələr bu yaz, səcdənə,
Dursam min il, yenə də az, səcdənə,
Dayanıbdı bütün Qafqaz səcdənə,
Bu zəfərin mübarəkdir, ey vətən!

AZƏRBAYCAN ƏSGƏRi

Müəllif: İlham Musa oğlu.

Gülür torpaq, gülür dağ,
Gözəl diyar, gözəl çağ,
Azad oldu Qarabağ!
Aldıq bu xoş xəbəri!
Azərbaycan əsgəri!

Düşmənləri əzdilər,
Başlarını üzdülər,
Hər əzaba dözdülər,
Daha, dillər əzbəri!
Azərbaycan əsgəri!

Qarabağı aldılar,
Onlara halaldılar!
Cani-dildən çaldılar,
Qalibiyyət zəfəri!
Azərbaycan əsgəri!

Yandılar, sönmədilər,
Bu yoldan dönmədilər,
Əyilib, enmədilər,
Göstərdilər hünəri!
Azərbaycan əsgəri!

Erməni çökdü təmiz,
Həm şərəfsiz, həm qəliz,
Qalib gəldik, sonda biz,
Sevindirdi bəşəri!
Azərbaycan əsgəri!

Qorxu bilməz candılar,
Qəhrəman oğlandılar,
Hər hücumda, andılar,
Ulu Öndər Heydəri!
Azərbaycan əsgəri!

İrəliyə İlhamla!
Düzəldilər, nizamla.
Qaytardılar, inamla,
Hər bir kəndi, şəhəri,
Azərbaycan əsgəri!
Azərbaycan əsgəri!

ZƏFƏR GÜNÜN MÜBARƏK, ANAM AZƏRBAYCANIM ŞEİRİ

Müəllif: Solmaz Şirin 

Zəfər günün mübarək, anam Azərbaycanım, 
Zəfər ünün mübarək, canım Azərbaycanım, 
Azad şənin mübarək, şanım Azərbaycanım! 
Sənə Zəfər yaraşır, uca zirvələrdə ol, 
Şan-şöhrətlə, qürurla qoca zirvələrdə ol! 

Zəfərlərin çox olmuş, otuz ildə bu təkdir, 
Qəzəblərdən, kinlərdən doğulmuş bir mələkdir, 
Düşmən istehkamını dağıdan bir fələkdir. 
Əhsən olsun yurdunun o mərd oğullarına, 
Canını qurban verən comərd oğullarına! 

Qan uddurdu düşmənə mübariz, sadiq Ordun, 
Toy-büsata büründü o əsir, məhbus yurdun, 
Qarşında düşmənlərin boynunu əydin, qırdın. 
Eşq olsun o mübariz, o yenilməz Orduna, 
Zəfər adı yaraşır o mübarək adına! 

Şəhidlərin qanıyla Zəfər sözün həkk etdi, 
Tarixin yaddaşına, dağa, daşa bərkitdi, 
Şəhadət körpüsüylə bu dünyanı tərk etdi. 
Şəhidlərin mərdliyi mərd başını ucaldır, 
Cənnətin quşlarıdır, məqamları ucadır!  

QƏLƏBƏ MÜJDƏSI ŞEİRİ

Müəllif: Rahil Məmməd

Gül, ey Azərbaycan, gözlərin aydın,
Əzildi zəhərli ilanın başı!
Analar, bacılar, ağı deməyin,
İndi qismətimiz sevinc göz yaşı!

Ey Şuşam, bir daha gözlərin aydın,
Sənə sahib çıxdı mərd oğulların.
Adını tarixə yazdı hünərlə,
Dosta dost, düşmənə sərt oğulların!

Gözəl Qarabağım, eynin açılsın,
Sən artıq deyilsən düşmən tapdağı.
İndi al qoynuna zirvələrində,
Ulduzlu, hilallı üçrəng bayrağı!

Haçandır qoynundan uzaq düşmüşdük,
Səninlə həsrətin otuzdur yaşı.
Hüsnünü görməyən fidan oğullar
Uğrunda qan tökür, şirtək savaşır!

Sən də dön – yurdundan perik düşənim,
Məhəbbət çiçəyim, xarıbülbülüm!
Hələ yaraları təzə olsa da,
Bir ağız oxusun barı bülbülüm!

Ali Baş Komandan, sən də var ol ki,
Qələbə sevinci yaşatdın bizə!
Hünər tariximə yazdın adını,
Sanki işıq verdin gözlərimizə!

Ruhunuz şad olsun, şəhid oğullar,
Dəniztək çağladı Vətən sevginiz!
Ölümün gözünə dik baxa-baxa
Şəhidlik zirvəsi fəth etdiniz siz!

Ey müzəffər ordum, eşq olsun sənə,
Sən öz savaşınla tarix yaratdın!
Verib türk oğluyla çiyin-çiyinə,
Qələbə eşqiylə murada çatdın!

________________________________________________________________________________________________________________

QURANDI ATA

Müəllif: Qaraxan Əkbəroğlu

Qohum da yaxşıdır, dost da yaxşıdır,
Birinci arxanda durandı ata.
Hər acı günündə ağlayar ana,
Həyat yollarını qurandı ata.

Əlimizdən tutub cürət verəndə,
Nəsihət verən də, qeyrət verən də,
Bizə say öyrədib, elm öyrədən də,
Kitablar içində Qurandı ata.

Dünya yola salıb neçə şahını,
İnsanlar almadan ata adını,
Qaraxan, sən yenə sev Allahını,
Peyğəmbər yanında imamdı ata.

Ata

Uca daqlarimin zirvesi ata
Qelbimin gunesi,aynasi ata
Xeyallara daldim seni dusundum
Gozumu acanda yox oldun ATA.

Biz xosbext yasardiq bu xosbextliyin
Sonu olacaqin fikirlesmezdim
Sen getseydin eger tez qayidardin
Gozumu yollarda qoymazdin ATA.

Isterdim qizinla sen fexr edesen
Menim sevincimi sen bir bolesen
Indise,sevincim yox olub menim
Sevincimi yarim qoymazdin ATA.

Salam, ay Ata

Nə müddətdir uzağam,
Gülüşündən, səsindən.
Qayğılı baxışından,
Narahat nəfəsindən,
Salam, ay ata, salam.

Övlad, əlindən çıxıb,
Suya düşən balıqdır.
Qonşudan yadam sənə,
Nə ata-balalıqdır,
Salam, ay ata, salam.

Mən ərsəyə çatınca,
Sən nələr düşünmüsən.
Saysız əzablar çəkib,
Qəm atına minmisən,
Salam, ay ata, salam.

Vəzifəmi, borcumu,
Elə bilmə, qanmıram.
Həyat elə həyatdı,
Borcundan çıxammıram,
Salam, ay ata, salam.

Uçmuşuq yuvamızdan,
Qanadlanmış qış kimi.
Yadıq bir-birimizə,
Bahar ilə quş kimi,
Salam, ay ata, salam.

Bu işıqlı dünyanı,
Yurdu bəxş etdin mənə.
Bir quruca salam da,
Verə bilmirəm sənə,
Salam, ay ata, salam.

Bəlkə də, inciyirsən,
Xətrinə dəyirəm mən.
Hər gün divardan baxan,
Şəklinə deyirəm mən:
— Salam, ay ata, salam!

ATA-ANA SEVGİSİ

Müəllif: Naməlum
Anamın laylası gözümdə çətir,
Atamın qoxusu ən gözəl ətir.
Mənə onsuzluğu yaşatma Allah,
Onlarla birlikdə xoş günlər gətir.

---

Atam əzizləsin yenə hər zaman,
Anam qısqanaraq baxsın kənardan.
Sonra qucağına qaçım anamın,
Başqa nə istərəm axı həyatdan ?

---

Gecələr gözümə çöksün laylalar,
Gecələr gözümdən öpsün laylalar.
Anamın səsindən süzülüb bir-bir,
Yuxuma şirinlik töksün laylalar.

---

Gözümü açanda görüm atamı,
Həyata bağlayar hər bir adamı.
Alnından öpərək dillənib deyər:
“Gəl işə yola sal görüm atanı.”

---

Atası-anası insana qanad,
Atasız-anasız olmasın həyat.
Onların verdiyi bu məhəbbəti,
Yaşada bilməz ki, bizə heç bir yad.

Ay Ata

Ata hesretinle yanir ureyim
Seni gormek arzum tek bir dileyim
Yixildim kimse olmadi komeyim
Niye qoydun meni tek tenha getdin ata.

Sen yoxsan yixilsam budresem menim
Hec kim qolumnan tutmaz ay ata
Qanadi qirilmisi sair atasi
Bir bele arxayin yatmaz ay ata.

Rah yat Atam

Sənsiz bu dünyanı neyləyəcəm mən,
Məni tək qoyub gedirsən ATA.
Necə razı oldun axı buna sən,
Mənim dərdim var dinlə ay Ata…

Yalnızam inan yoxdur heç kimim,
Bir sən idin, səndə qoyub getdin.
Mənim dözmür axı buna ürəyim,
Geri qayıt Ata, tez qayıt geri…

Bakının hər yerində görünür izin,
Sənlə keçirdiyim sənli günlərim.
Kaş sənlə yaşayıb, sənlə öləydim,
Sənsizlik acısı çəkməzdim Ata…

Ruhun şad olsun ey əziz ATAM,
Səni Unutmaz bu kiçik balan.
Səni kim unutsa mən unutmaram,
Səni çox sevirəm rahat yat ATAM!

_______________________________________________________________________________________________________________

ANA

Dizimin,qollarımın taqəti sənsən ay ana,
Dilimin hər sözü,hər söhbəti sənsən ay ana.!

Kim əgər istəmiyirsə anasın xar olsun.
Dili lal,gözləri kor,qulaqları kar olsun,
Kim ana zəhmətini dansa ona ar olsun
Çəkən övlad üçün əzab-əziyyəti sənsən ay ana.!

Elə varlıqsan anam adın dillər əzbərimiz.
Nəfəsin gələn yerdə yoxdu bizim dərd-sərimiz,
Çox gözəl kəlam deyib Məhəmməd Peyğəmbərimiz
Övlada bəxş eliyən cənnəti sənsən ay ana.!

Yeganə kəsdi anam əziz,müqəddəsdir mənə.
Allahım yer üzündə ancaq həmi kəsdi mənə,
Gedib gəlsin nəfəsin,baxışların bəsdi mənə
Həyatın şirinliyi,ləzzəti sənsən ay ana.!

Ey cavanlar ananın saxlayağın hörmətini.
Canımızdır,qanımızdır çəkəyin qeyrətini,
Unutmaq günahdır məncə atanın zəhmətini
Atadanda çox çəkən əziyyəti sənsən ay ana.!

Xəstələnsən ay anam dərdinə dərman mən olum.
Ömürə yoxdu vəfa yanında hər an mən olum,
Sənin ağ saçlarının rənginə qurban mən olum
Hər zaman cəlb eliyən diqqəti sənsən ay ana.!

Ta gəlincə əcəl insan yerini bərk eliyir.
Xeyri yoxdur yenədə ruh bədəni tərk eliyir,
Allahın hökmüdü bu insanlar dərk eliyir
Neçə ildir gözümün həsrəti sənsən ay ana.!

QAYTAR ANA BORCUNU

Müəllif:Əli Kərim.

Bir gözəl, bir sevimli oğul böyütdü ana.
O bəd, uğursuz günü – ərinin öldüyünü
Bildirmədi heç ona.
Kədəri dalğa-dalğa doldusa da ürəyə,
Lakin nə saç yolaraq verdi əsən küləyə,
Nə şivən etdi ana.
Ürəyində ağlayıb, gülmək öyrətdi ona.
Dözərək davanın da dərdinə, bəlasına,
Öz boğazından kəsib yedirdi balasına…
Bir oğul böyütdü ki, gur, çatma qaş, gensinə.
Bir oğul böyütdü ki, oğul deyirəm sənə…

Bir oğul böyütdü ki, oğul məktəb bitirdi,
Oğul instituta qızıl medalla girdi.
Ana fikirləşdi ki: “Gör neçə aya getdi?!”

Ana yuxularında tez-tez Bakıya getdi.
Ana məktub yazdı ki: “Yanıltma gümanımı,
Pul nədir, pul deyirsən, göndərərəm canımı”.
Nə zaman ki oğlunun getdiyi dörd il oldu,
Məktubları kəsildi, gəlmədi tətil oldu.
Ananı fikir aldı, ananın əsdi dizi,
Ana müqəssir etdi tramvayı, dənizi.
O yenə dözdü, durdu… O yolmadı saçını,
Səslədi qonşuları Əsmər, Çiçək bacını.
Yenə də azalmadı ürəkdən bala dərdi,
Onlar oğul vermədi, onlar təsəlli verdi.
Məktub məktub dalınca axdı, Bakıya axdı,
Ana da məktubların dalınca baxdı, baxdı…
Məktublarsa Bakını dolandı, gəzdi, gəldi,
Məktublar əzik-üzük, məktublar bezdi gəldi.
Ana yenə də baxdı gah dolama yollara,
Gah da oğul boyuna həsrət qalan qollara.

Ana oğul böyütdü gur, çatma qaş, gensinə,
Ana oğul böyütdü, özgəyə qismət oldu.
Ana fikirləşdi ki, mən neyləmişəm sənə?
Bu nə oğulluq oldu, bu nə məhəbbət oldu?
…Ana bilsəydi əgər, böyütməzdi oğlunu,
Yox, bunu yandım dedim, yenə atmazdı onu.
Bir gözəl, bir sevimli oğul böyütdü ana,
Ürəyində ağlayıb, gülmək öyrətdi ona.
Oğul! Nədir etdiyin bəs bu haqq-say üçün?
Qaytar onun ömrünə neçə gecə, neçə gün!
Qaytar onun saçının qaralığını geri.
Qaytar o dilindəki şirin-şirin sözləri!
O sözü, o söhbəti, gülüşü anan verib
Ana dodaqlarından bala dodaqlarına.
İndi ondan gen gəzən oğul, ayaqlarına
Yerişi anan verib.
Qaytarsan o sözləri, sözsüz bir lal olarsan,
Qaytarsan o yerişi, yerindəcə qalarsan.
Qaytarsan o gülüşü, hırıldamazsan daha.
Qaytar, qaytar onları, qaytar, qoyma sabaha!

Sən ki dərd verdin, oğul, sənə gülüş verənə,
Oğul demərəm sənə!
Deyirəm ki, o boyu, buxunu qaytar geri!
Deyirəm ki, varını, yoxunu qaytar geri!
Qaytar onun borcunu,
Gülüşünü, adını, sözünü qaytar geri!
Qaytar ana borcunu,
O borc sənin özünsən, özünü qaytar geri!

ANA ŞEİRİ

Müəllif: YusifSham

Məni mən eyləyən yaşam səbəbim,
Ödənməz borcum var o saçlarına
Əziyyətin görübdü sənin, gözlərim,
Sonsuzdu təşəkkürüm sənə ay Ana.

Yıxılsam qaldıran o əllərinə,
Özümtək bildim o nəfəsinə,
Mənimçün yatmayan o gözlərinə,
Qurbanam telinə müqəddəs Ana.

Bezmədən çəkdin sən mənim nazımı.
Bu canım sənindi, Sən istə Ana.
Sevərək yaşadın hər iztirabı,
Yaşadığım hər anım sənindi Ana.

Yuxusuz gecələr vermişəm sənə,
Bəzən də cəhənnəm olmuşam sənə.
Ayaqların altındakı mən o cənnətə,
Sən istə səssizcə ölüm ay Ana…

O qəlbi qırmışam bil istəmədən,
Bilmədən yüksələn səsi bağışla.
Adı əzab olan o səssizlikdən,
Göstərmə Allahım, məni bağışla.

Gəl yenə başımı dizinə qoyum,
Oxşa sən saçımı, doymaram Ana.
İsti əllərinə inanma doyum,
Bezmərəm ətrindən qucaqla Ana.

Unutmaram heç vaxt o dediklərin,
Öyrədən, danışan, nəğmətək səsin.
Səhvləri bəzən də görməzdən gəldin.
Çıxmır xatirimdən rəhmli Anam.

ANA |

Müəllif: Elvin Elxanoğlu

Anacan,sən bizi böyütmək üçün,
Min bir əziyyətə düçar olmusan.
İndi düşünürəm, bax onun üçün,
Cənnət qapısına açar olmusan.

Gecələr yuxusuz qalmısan ana,
Yorğun gözlərinə qurban olaram.
Canını, canıma qatmısan ana,
Ağrıyan canına qurban olaram.

Ömrünü caladın sən ömrümüzə,
Biz sənə, sənin tək baxa bilmərik.
Anacan, haqqını halal et bizə,
Biz sənin borcundan çıxa bilmərik.

CANIM ANA ŞEİRİ

Müəllif: İlham Aslanov

Sənə yazdım bu şeiri, qəzəli,
Sənsən mənim duyğularımın, əzəli.
İlk gördüyüm, ilk sevdiyim sən oldun,
Canım ana, dünyaların gözəli.

Səndən aldım ürəyimi, canımı,
Damarımda dövr eyləyən qanımı,
Sən ucaltdın şərəfimi, adımı,
Canım ana, dünyaların gözəli.

Səndən doğan bir parçayam, cahanda,
Duaların keşikçimdir, hər anda,
Hidayət etdin yolumu azanda,
Canım ana, dünyaların gözəli.

Südünlə doyuzdurdun, mən acanda,
Gec yatdın, oyandınsa dan açanda,
İki ruh olmuşuq, sənlə bir canda,
Canım ana, dünyaların gözəli.

Sənin qucağında şirin, yatardım,
Laylan ilə arzularıma çatardım,
Sevincimi, sevincinə qatardım,
Canım ana, dünyaların gözəli.

Ağlayanda, mənimlə ağlayardın,
Bir yerim ağrasa, qəm bağlayardın,
Güləndə şəlalətək çağlayardın,
Canım ana , dünyaların gözəli.

Ana əyilməzdir, ana müqəddəs

Gecələr yatmayıb yuxusuz qalan

Bizi əzizləyərək sevən anadır.
Bizi yedizdirib özü ac qalan,
Bizi yetişdirib böyüdən anadır.

Ana əyilməzdir, ana müqəddəs
Qoy bütün dünyaya yayılsln bu səs
Bir insan havasız yaşaya bilməz
Bizə havadan da vacib anadır.

Ey dünya, səsimə səs ver mənim
Anadır həyatda mənim həmdəmim
Anadır sevincim, anadır qəmim
Mənim həyatım da, elə anadır.

Anadır dünyada ən böyük sərvətim
Saxlamaq lazımdır onun hörməətin
İstəyir övladının görsün mürvətin.
Mənim ən böyük arzum ancaq anadır.

Doğulub dünyaya gəldim elə ki,
Çıxdı rahatlığın əlindən ana.
Gecələr yatmayıb laylamı dedin,
Of sözü duymadım dilindən ana.

Doqquz ay bətnində bəslədin məni,
Mən sənə nə etdim bilmirəm ana.
İndi göz yaşlarım süzür yanağa,
Yanaqda quruyur silmirəm ana.

Uşaqkən qədrini bilmirdim sənin,
Öpməzdim ağarmış telindən ana.
İndi can üstəsən nə mənası var,
Yüz kərə öpsəm də əlindən ana.

Qəlbinə toxundum yenə can dedin,
Bir ömür xətrimə dəymədin ana.
Halal zəhmətinlə böyütdün məni,
Heç kimə sən boyun əymədin ana.

Yaxşı əməlinlə abidə qurdun,
Hər kəsin qəlbində ucaldın ana.
O qədər dərdimi, cəfamı çəkdin,
Gözümün önündə qocaldın ana.

Ömrünü caladın mənim ömrümə,
Özünü mən qədər sevmədin ana.
Özün öz canından pay verdin mənə,
Ruhumda sən varsan ölmədin ana.

Adın müqəddəsdir adına qurban
Bəzəmək nə lazım naxışla ana.
Əvəzin yox imiş gec anlamışam,
Haqqını halal et bağışla ana.

Əgər bütün bəşəriyyət ədüvvi-canım ola,
Ürək süqut etməz aldığı mətanətdən.
Ricavü-xəfvə məkan vermərəm gər alimlər
Min ildə vəz edələr dəhşəti-qiyamətdən.

Pələnglər tuta dövrüm, çəkinmərəm əsla,
Və ya ki, vəd edələr dövləti-cahanı mənə.
Ki bir kəsə baş əyibiczimi bəyan eyləyim
Əyilmərəm nə ki yer, versələr səmanı mənə.

Yanımda gər dura cəllad, əlində şəmşiri,
Ölüm gücüylə mənə hökm edə olum təslim.
Əyilmərəm yenə haşa! Ölüm nədir ki, onun
Gücüylə xalqa həqiranə eyləyim təzim.

Cahanda yox elə bir qüvvə baş əyim ona mən,
Fəqət nə güclü, zəif bir vücud var yahu!
Ki hazıram yıxılıb xaki-payinə hər gün
Öpüm ayağını icz ilə. Kimdir o? Nədir o?

Ana, ana… O adın qarşısında bir qultək
Həmişə səcdədə olmaq mənə fəxarətdir.
Onun əliylə bəla bəhrinə yuvarlansam
Yenə xəyal edərəm bəzmi istirahətdir.

Əs, ey külək, bağır, ey bəhri-biaman, ləpələn!
Atıl cahana sən, ey ildırım, alış, parla!
Gurulda, taqi-səmavi, gurulda, çatla, dağıl!
Sən, ey Günəş, yağışın yağdır, ey bulud, ağla!

Bütün bunlar mənə əsər eyləyərmi? Mütləqa yox. Yox.
Fəqət ana… O adın qabağında,
O pak bağrına bassın məni desin layla
Təbəssüm oynadaraq, titrəyən dodağında…

Bütün vücudum əsər, ruhum eyləyər pərvaz,
Ucar səmalara o aləmi-xəyalətdə.
Yatar, ölər bədənim, nitqdən düşər bir söz:
ANA, ANA… SƏNƏ MƏN RAHİBƏM İTAƏTDƏ!

_______________________________________________________________________________________________________________

Azərbaycandır Qarabağ şeiri

Müəllif: Vahid Əziz

Doğmadır torpağı, daşı,
Türk övladı vətəndaşı,
ömrü-günü, can sirdaşı;
biri alov, biri ocaq –
Azərbaycandır Qarabağ!

Tanıyarlar boyumuzdan –
irsimizdən, soyumuzdan,
su içər öz quyumuzdan
biri gövdə, biri budaq –
Azərbaycandır Qarabağ!

Dünya-dünya olan gündən
varlığımız ona Vətən,
biri-ürək, biri-bədən;
hər ikisi Ulu torpaq –
Azərbaycandır Qarabağ!

Baba adı “Odlar Yurdu”,
keşikçisi igid Ordu,
biri-alov, biri ocaq –
bizimdir, bizim olacaq –
Azərbaycandır Qarabağ!

“Canlara candır Qarabağ” şeiri

Müəllif: Süleyman Rüstəm.

Şöhrətin yer üzünə çoxdan əyandır, Qarabağ,

Vurğunam hüsnünə mən xeyli zamandır, Qarabağ.

Dostlarından eşidirsən bu sözü nəğmə kimi –

«Şux gözəllər yeridir, yaxşı məkandır Qarabağ».

Vaqifin, Natəvanın səndə ayaq izləri var,

Məncə şairlər üçün başqa cahandır Qarabağ!

Hər bahar fəsli bu könlümdə adın qönçələnir,

Səni mən görməmişəm gör ki, haçandır Qarabağ!

San bilirsən ki, mənim təkcə cənub dərdim var,

Ayrılıq dərdi ölümdən də yamandır, Qarabağ!

Sən canımsan, ciyərimsən, ürəyimsən, ürəyini,

Deyirəm, car çəkirəm canlara candır Qarabağ.

Sənə övlad kimi sadiq bu Süleymanını sən

Ana qəlbindən uzaq bilmə, amandır, Qarabağ!

ŞUŞA

Yolları bağlanıb düşüncə daşa,
Baharı dönüncə şaxtalı qışa,
Naxələf satqınlar keçincə başa,
Dizləri qatlandı, yıxıldı Şuşa!

Namərdlər hiylədən toru hörüncə,
Saldıran yağılar alıb girincə,
Məzar sükutuna dalmış görüncə,
Odlara qalandı , yaxıldı Şuşa!

Qəlbindən vuruldu, köksü didildi,
Döyüldü dağ-daşı orden edildi,
Qanla yoğrulmuşdu, sanki ödüldü,
Erməni boynuna taxıldı Şuşa!

Verdik əlimizdən bizim olanı,
Tuş etdik yurduma dərdi, bəlanı,
Ələyib gözlərə falşı, yalanı,
İllərlə lentlərdə baxıldı Şuşa!

Bircə gün qeyd edib işğal gününü,
Sonra unuduruq səsi, ününü,
Riyakar bir tarix biçir donunu,
Böyüyən nəsilə nağıldı Şuşa!

Müəllif: Təvəkkül Goruslu Məmmədov

“Qarabağda” şeiri

Müəllif: Hikmət Ziya.

Qarabağ təbiətin sərvətidir, varıdır,
Azərbaycan yurdunun solmayan gülzarıdır.
Hüsnü yaşıl bağları, vüqarı dağlarıdır…
Başqa ətirlə açır qönçələr Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Dağlarının başında Şuşa zümrüd tacıdır,
Bərdə, Ağdam, Füzuli daim qardaş-bacıdır.
Qəlbim bu xoş yerlərin həmişə möhtacıdır,
Hər daşını görənlər dirçələr Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Köksündə hər qayası tarixləşib tunc olan
Yenilməz abidəmdir yerdən göyə ucalan,
Yaşı yüzü ötsə də, yoxdur burda qocalan.
İnsan ömrü çətin ki, köç eylər Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Neçə səslər yetirib bu yerlərin havası!..
Doymursan dinləməkdən neçə təzə avazı,
Qulaqdan getmir bu an xoş musiqi sədası.
Bülbültək ötür, hətta sərçələr Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Burda hər kəs qonağa hörmətini bol eylər,
Şirin sözü, ləhcəsi ürəklərə yol eylər,
Dünya gözəllərini qamətilə lal eylər
Beli üzükdən keçən incələr Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Bu yerdə Vaqifimin müqəddəs türbəsi var,
Natəvanın, Zakirin pozulmayan izi var,
Üzeyirin nəfəsi, Bülbülümün səsi var…
Cabbar, Xan, Rəşid, Səid, Zülfü zənguləsi var,
Yetişibdir gör necə incilər Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Ulu babalarımın min-min illik oylağı!
Doğmalardan doğmadır hər aranı, yaylağı,
Saflıq çeşmələridir Turşsu, İsa bulağı…
Havası qocanı da gənc edər Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.

Gözlərinə ağ gələr bu yerdən pay umanın,
Yolunda qurban verər hər bir övladı canın.
Döyünən ürəyidir doğma Azərbaycanın.
Gündüzlər Qarabağda, gecələr Qarabağda,
Min ilin yorğunu da dincələr Qarabağda.